NATO: Έχει την θέληση να αντιπαρατεθεί με την Ρωσία;

Το ΝΑΤΟ έχει προχωρήσει σε μια περικύκλωσης της Ρωσίας. Ο στόχος ποιος είναι ?

Μόνο εικασίες μπορούμε ( και θέλουμε )  να κάνουμε.

Αλλά οι αφορμές υπάρχουν και έχουν όνομα.

Η Επέμβαση της Ρωσίας στην Γεωργία

Η Οσσετία (Οσσετικά: Ир, Ирыстон, Ir, Iryston, ρωσικά: Осе́тия‎, γεωργιανά: ოსეთი, μεταγραφή: Oseti) είναι εθνογλωσσική περιοχή που βρίσκεται και στις δύο πλευρές των ορέων του Μεγάλου Καυκάσου, σε μεγάλο βαθμό κατοικημένη από Οσσέτιους.

Η Οσσετική γλώσσα είναι μέρος του Ανατολικού Ιρανικού κλάδου της ινδοευρωπαϊκής γλωσσικής οικογένεια. Η Οσσετόφωνη περιοχή νότια από την κύρια οροσειρά του Καυκάσου αναγνωρίζεται από τις περισσότερες χώρες ως μέρος της Γεωργίας, αλλά υπό τον έλεγχο της υποστηριζόμενης από τη Ρωσία ντε φάκτο κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Νότιας Οσσετίας.

Το βόρειο τμήμα της περιοχής αποτελείται από τη δημοκρατία της Βόρειας Οσετίας–Αλανίας εντός της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

20 Σεπτεμβρίου 1990 — γίνεται η ανακήρυξη ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας της Νότιας Οσετίας.

Η δημοκρατία παρέμεινε μη αναγνωρισμένη, όμως αποσπασθεί από τη Γεωργία ντε φάκτο. Στα τελευταία χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης, οι εθνοτικές εντάσεις μεταξύ Οσσέτιων και Γεωργιανών στη πρώην Γεωργιανή Αυτόνομη περιοχή της Νότιας Οσσετίας (καταργήθηκε το 1990) και μεταξύ Οσσέτιων και Ινγκουσέτιων στη Βόρεια Οσσετία εξελίχθηκαν σε βίαιες συγκρούσεις που άφησαν εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες και δημιούργησε ένα μεγάλο προσφυγικό κύμα και στις δύο πλευρές των συνόρων.

Αν και μια μεσολάβηση από τη Ρωσία και υπό τη παρακολούθηση του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη τέθηκε κατάπαυση του πυρός του πυρός στη Νότια Οσετία, το 1992, η Γεωργιανο-Οσσετική σύγκρουση παραμένει άλυτη ακόμη αν και ένα πρόσφατο ειρηνευτικό σχέδιο που πρότεινε η κυβέρνηση της Γεωργίας υπόσχεται μεγαλύτερη αυτονομία στη Νότια Οσσετία και δεσμεύεται διευρυμένη διεθνή συμμετοχή στην πολιτική διευθέτηση της σύγκρουσης.

Εν τω μεταξύ, στη Νότια Οσσετία οι αποσχιστικές αρχές απαιτούν την ανεξαρτησία ή την ενοποίηση με τη Βόρεια Οσσετία στο πλαίσιο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ενώ η διεθνής κοινότητα αρνείται να αναγνωρίσει τη Νότια Οσσετία ως ανεξάρτητη χώρα και θεωρεί ότι η περιοχή αποτελεί μέρος της Γεωργίας.

Την Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2006, οι Νότιοι Οσσέτιοι (κυρίως εθνοτικοί Οσσέτιοι) πήγαν στις κάλπες για να ψηφίσουν σε ένα δημοψήφισμα σχετικά με την ανεξαρτησία της περιοχής από τη Γεωργία.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα "ναι" στην ανεξαρτησία, με προσέλευση πάνω από 95% ανάμεσα στους 70.000 ανθρώπους που είχαν δικαίωμα ψήφου όταν διεξήχθη το δημοψήφισμα.

 Επίσης, υπήρχε μια ψήφος υπέρ ενός νέου όρου για το Νότιο Οσσέτιο πρωθυπουργό Έντουαρντ Κοκόιτι.

Ο Πόλεμος της Νότιας Οσετίας ή Πόλεμος της Γεωργίας του 2008 ήταν μια ένοπλη σύγκρουση τον Αύγουστο του 2008 μεταξύ της Γεωργίας από τη μία πλευρά, και της Ν. Οσετίας και Αμπχαζίας, περιοχές που έχουν ανακηρύξει ντε φάκτο την ανεξαρτησία τους από την Γεωργία, και της Ρωσίας που βοήθησε δυναμικά τις δύο αποσχισθείσες περιοχές εναντίον της Γεωργίας, στρατιωτικά και διπλωματικά.

 Η σύγκρουση τερματίστηκε με την αποχώρηση των γεωργιανών και ρωσικών δυνάμεων από την περιοχή και την αναγνώριση από τη Ρωσία της ανεξαρτησίας των δύο περιοχών.

Στις 8 Αυγούστου του 2008, λίγο πριν ξεκινήσει η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο, γεωργιανές δυνάμεις παραβίασαν την εκεχειρία επιτιθέμενες εναντίον του Τσχινβάλι (πρωτεύουσα) της Ν. Οσετίας με την αιτιολογία της αποκατάστασης της συνταγματικής τάξης.

 «Παρά την έκκλησή μας για ειρήνη και τη μονομερή κατάπαυση του πυρός οι αυτονομιστές συνέχισαν το βομβαρδισμό των γεωργιανών χωριών. Είμαστε υποχρεωμένοι να αποκαταστήσουμε τη συνταγματική τάξη σε όλη την περιοχή» δήλωσε ο Μαμούκα Κουρασβίλι, διοικητής των γεωργιανών δυνάμεων που συμμετείχαν στη μεικτή δύναμη επιτήρησης της ειρήνης.

Σχεδόν αμέσως με την επίθεση της Γεωργίας, και ενώ οι γεωργιανές δυνάμεις κλιμάκωναν την επίθεση, ρωσικά στρατεύματα εισήλθαν στο έδαφος της Ν. Οσετίας, υποστηριζόμενα από άρματα μάχης, ενώ ρωσικά αεροπλάνα βομβάρδισαν στρατιωτική βάση κοντά στην πρωτεύουσα της Γεωργίας Τιφλίδα.

 Από το απόγευμα της 8ης Αυγούστου μαινόταν η μάχη για τον έλεγχο της πρωτεύουσας της Ν. Οσετίας Τσχινβάλι, που υπέστη σφοδρούς βομβαρδισμούς και μεγάλες καταστροφές.

Η επίθεση της Γεωργίας προκάλεσε τον θάνατο αμάχων, οι οποίοι από την Ρωσία υπολογίζονται στους 2.000, είναι όμως μια εκτίμηση που διαψεύδεται από τη Γεωργία. 

Η Γεωργία τέθηκε σε κατάσταση πολέμου για δεκαπέντε μέρες, ενώ ανακάλεσε τη στρατιωτική δύναμη που είχε στείλει στο Ιράκ, συνολικά 2.000 άνδρες.

 Την επόμενη μέρα οι μάχες γενικεύτηκαν, καθώς οι Ρώσοι εισήλθαν στην Αμπχαζία, ενώ ρωσικά βομβαρδιστικά επέδραμαν και κατέστρεψαν το λιμάνι του Πότι καθώς και στρατιωτικούς στόχους στην πόλη Γκόρι.

 Στη Γεωργία μετέβη κοινή αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ΗΠΑ και του ΟΟΣΑ, προκειμένου να συμβάλει στην αποκλιμάκωση της κρίσης. 

Οι δυο πλευρές έκαναν λόγο για αρκετά θύματα, Γεωργιανούς, Οσέτιους και Ρώσους (μέλη της ειρηνευτικής δύναμης στην περιοχή), αλλά κυρίως οι νεκροί ήταν άμαχοι πολίτες, ηλικιωμένοι και παιδιά, από τους "τυφλούς" βομβαρδισμούς των Γεωργιανών, ενώ σημειώθηκε φυγή προσφύγων από τη Νότια Οσετία τόσο προς τη Βόρεια Οσετία (τμήμα της Ρωσίας) όσο και προς τη Γεωργία.

 Ο πρόεδρος της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι κατήγγειλε το γεγονός της αποστολής χιλιάδων στρατιωτών από τη Ρωσία, και έκανε γνωστό ότι έχουν καταρριφθεί πολλά ρωσικά αεροσκάφη, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, έκανε λόγο για εθνοκάθαρση των Οσέτιων, πολλοί από τους οποίους έχουν ρωσική υπηκοότητα, από το γεωργιανό στρατό.

Με την κατάληψη της πόλης Γκόρι, μόλις 76 χλμ. δυτικά της Τιφλίδας και τις κινήσεις των ρωσικών στρατευμάτων στη γύρω περιοχή, ο γεωργιανός στρατός αναδιπλώθηκε νοτιοδυτικά, αφήνοντας τον έλεγχο της περιοχής στους Ρώσους, προκειμένου να υπερασπιστεί την Τιφλίδα σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης στην πόλη.

Μετά το τέλος των εχθροπραξιών η Ρωσία αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας.

Λίγες μέρες αργότερα ακολούθησε και η Νικαράγουα, ενώ την πρόθεσή τους να κάνουν κάτι ανάλογο εξέφρασαν η Λευκορωσία, η Βενεζουέλα, και ο Λίβανος.

Η Κατάληψη της Κριμαίας

Η κρίση στην Κριμαία του 2014 έλαβε χώρα στην επαρχία της Κριμαίας στην Ουκρανία. Ξεκίνησε ως επακόλουθο της Ουκρανικής επανάστασης του 2014, κατά την οποία ανατράπηκε η κυβέρνηση του προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς,

 ενώ ο πρωθυπουργός Μικόλα Αζάροβ είχε παραιτηθεί ένα μήνα πιο πριν.

 Έγιναν διαδηλώσεις από ομάδες προσκείμενες προς τη Μόσχα που ήταν αντίθετες με τα γεγονότα στο Κίεβο και επιζητούσαν στενότερους δεσμούς ή την ενσωμάτωση στη Ρωσία και επιπρόσθετα την επέκταση της αυτονομίας ή την πιθανή ανεξαρτησία για την Κριμαία.

 Άλλες ομάδες, που αποτελούνται κυρίως από Τατάρους της Κριμαίας και τους Ουκρανούς, διαδήλωσαν υπέρ της επανάστασης.

Το ρωσικό Κοινοβούλιο παραχώρησε στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν την εξουσία να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία στην Ουκρανία.

 Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους καταδίκασαν τη ρωσική εισβολή στην Κριμαία και ζήτησαν από τη Μόσχα να αποσύρει τις δυνάμεις της.

Στις 6 Μαρτίου 2014 το Ανώτατο Συμβούλιο της Κριμαίας αποφάσισε να ζητήσει από τη Ρωσία την επανένωση, κάτι που παραχωρήθηκε από τη Ρωσία από το δημοψήφισμα στις 16 Μαρτίου 2014.

Ωστόσο, η ουκρανική εθνική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει την ηγεσία του συμβουλίου και θεωρεί την πρωτοβουλία ως αντισυνταγματική.

Φεβρουάριος 2014

Στις 27 Φεβρουαρίου ένοπλοι φορώντας μάσκες κατέλαβαν έναν μεγάλο αριθμό από μεγάλα κτήρια στην Κριμαία, συμπεριλαμβανομένου του κτηρίου του Κοινοβουλίου και δύο αεροδρομίων, η δύση τα ονόμασε «πράσινα ανθρωπάκια».

Επίσης, διέκοψαν όλες τις τηλεπικοινωνίες και τις διαδικτυακές υπηρεσίες μεταξύ της Κριμαίας και της υπόλοιπης Ουκρανίας.

Υπό πολιορκία, το Ανώτατο Συμβούλιο της Κριμαίας απέλυσε την κυβέρνηση της αυτόνομης δημοκρατίας και αντικατέστησε τον πρόεδρο του συμβουλίου υπουργών της Κριμαίας, Ανατόλι Μοχιλιόφ με τον Σεργκέι Αξιόνοφ.

Τα ρωσικά στρατεύματα που είναι σταθμευμένα στην Κριμαία με βάση τη διμερή συμφωνία επαναδραστηριοποιήθηκαν και δύο σκάφη του Στόλου της Βαλτικής παραβίασαν τα ουκρανικά ύδατα.

Το Κίεβο κατηγόρησε τη Ρωσία για επέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της Ουκρανίας, κάτι που η Ρωσία επίσημα αρνήθηκε.

Την 1η Μαρτίου του 2014 το ρωσικό Κοινοβούλιο παραχώρησε στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν την εξουσία να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία στην Ουκρανία, έπειτα από έκκληση για βοήθεια από το ρωσόφιλο ηγέτη της Κριμαίας, Σεργκέι Αξιόνοφ.

Την ίδια ημέρα με διάταγμα που υπέγραψε ο προσωρινός πρόεδρος της Ουκρανίας, Ολεξάντρ Τουρτσίνοφ , ο διορισμός του Αξιόνοφ ως πρωθυπουργού της Κριμαίας κρίθηκε αντισυνταγματικός.

 Ορισμένες πηγές ισχυρίστηκαν ότι έγιναν λάθη κατά την ψηφοφορία για να αποφασιστεί η διεξαγωγή δημοψηφίσματος με θέμα την κυριαρχία και την κυβερνητική αλλαγή στην Κριμαία.

 Ο γενικός εισαγγελέας της Ουκρανίας σημείωσε ότι οποιεσδήποτε αποφάσεις του δημοψηφίσματος έρχονται σε αντίφαση με το Σύνταγμα της Ουκρανίας και της Κριμαίας.

Άνοιξη του 2014

Στις 2 Μαρτίου πληροφορίες έκαναν λόγο για πολλά στρατιωτικά ένωπλα τμήματα της Ουκρανίας να τελούν υπό κατάληψη ή επίθεση.

 Η Ουκρανία κηρύχθηκε πλήρως σε πολεμικό συναγερμό και σε ολόκληρη τη χώρα έγινε γενική επιστράτευση.

 Το Υπουργείο Αμύνης της Ουκρανίας ανακοίνωσε ότι υπήρξαν προσπάθειες εσφαλμένης πληροφόρησης που έκαναν λόγο για παράδοση του ουκρανικού στρατού της Κριμαίας, κάτι που χαρακτήρισαν αναληθές.

Στις 2 Μαρτίου ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ κατήγγειλε την κυβέρνηση Γιατσενιούκ ως μη νόμιμη. 

Στις 3 Μαρτίου δυνάμεις χωρίς διακριτικά, που πιστεύεται ότι ήταν Ρώσοι στρατιώτες, κατέλαβαν το λιμάνι Κριμ στο Κερτς, το οποίο χρησιμεύει ως πορθμείο στο λιμάνι Καυκάς της Ρωσίας.

 Το Ρωσικό Ναυτικό ξεκίνησε στρατιωτική άσκηση στο Καλίνινγκραντ στα σύνορα με τη Λιθουανία και την Πολωνία.

 Οι πρόεδροι της Λιθουανίας και της Πολωνίας ζήτησαν την εφαρμογή του Άρθρου 4 της συνθήκης του NATO.

Σύμφωνα με το άρθρο 4 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ, οποιοσδήποτε σύμμαχος μπορεί να ζητήσει συμβουλές όταν, κατά τη γνώμη οποιουδήποτε από αυτούς, απειλείται η εδαφική ακεραιότητα, η πολιτική ανεξαρτησία ή η ασφάλειά τους.

 Ο νεοδιορισθείς αρχηγός του ουκρανικού Ναυτικού, Ντένις Μπερεζόφσκι, ανακοίνωσε σε τηλεοπτική του δήλωση ότι αρνείται να υπακούσει στις διαταγές της κυβέρνησης του Κίεβου.

Αντικαταστάθηκε από το Σέρχι Χάιντουκ.

 Η κυβέρνηση της Κριμαίας ανακοίνωσε τη σύσταση του δικού της υπουργείου Αμύνης. 

Σύμφωνα με Ουκρανούς αξιωματούχους, ουκρανικά στρατεύματα που είναι σταθμευμένα στην Κριμαία παροτρύνθηκαν να παραδοθούν ως τις 4 Μαρτίου στις 5 π.μ. (0300 GMT) ειδάλλως θα αντιμετώπιζαν ένοπλη αντιπαράθεση, μέσω τελεσιγράφου από το διοικητή του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, Αλεξάντερ Βίτκο.

 Ωστόσο, Ρώσοι αξιωματούχοι αρνήθηκαν το εν λόγω τελεσίγραφο και δεν ανακοινώθηκαν συγκρούσεις μετά τη λήξη της προθεσμίας.

Στις 5 Μαρτίου η κυβέρνηση της Κριμαίας ανακοίνωσε ότι "περισσότεροι από 700 στρατιώτες και αξιωματικοί" με έδρες τη Γιάλτα, τη Φεοντοσία και τη Φιολέντ αντιστοίχως, προσχώρησαν στην κυβέρνηση της Κριμαίας, με το να κηρύξουν την ετοιμότητά τους να υπερασπιστούν την άμυνα του πληθυσμού της Κριμαίας".

Το Κοινοβούλιο της Κριμαίας ψήφισε και ενέκρινε μια διακήρυξη ανεξαρτησίας της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης από την Ουκρανία, με την ονομασία Δημοκρατία της Κριμαίας, με 78 ψήφους υπέρ επί συνόλου 100, στις 11 Μαρτίου.

 Στις 15 Απριλίου 2014 το ουκρανικό Κοινοβούλιο ενέκρινε τη διακήρυξη της χερσονήσου της Νότιας Κριμαίας ως εδάφους προσωρινά κατεχόμενου από τη Ρωσική Ομοσπονδία και επέβαλε ταξιδιωτικές κυρώσεις σε Ουκρανούς που επισκέπτονται την Κριμαία.

Δύο ημέρες μετά, στις 17 Απριλίου, ενώ στη Μαριούπολη γίνονταν μάχες με ρωσόφωνους, με απολογισμό νεκρούς, ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν σε ομιλία του στην τηλεόραση διαχώρισε την Κριμαία από την Νοτιοανατολική Ουκρανία. 

Την 1η Μαΐου 2014 ο μεταβατικός πρόεδρος της Ουκρανίας Αλεξάντερ Τουρτσίνοφ ανακοίνωσε την επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας.

Την ίδια στιγμή, οι Ρώσοι ένοπλοι αυτονομιστές είχαν τον έλεγχο των πόλεων Ντονέτσκ, Λουγκάνσκ και Χάρκοβο, στην ανατολική Ουκρανία.

Αρκετές προσωπικότητες συνέκριναν τις ρωσικές ενέργειες με την πολιτική της ναζιστικής Γερμανίας πριν από την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μετά τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Βερολίνο το 1936.

Οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία,  ο Καναδάς, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ομάδα V4  καταδίκασαν τη Ρωσία, κατηγορώντας την για παραβίαση του διεθνούς δικαίου και της ουκρανικής κυριαρχίας.

Στις 27 Μαρτίου του 2014 τα Ηνωμένα Έθνη εξέδωσαν μη δεσμευτικό ψήφισμα με το οποίο καταδίκασαν την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Η απόφαση έλαβε 100 υπέρ και 11 κατά , ενώ υπήρχαν και 58 αποχές..

Ανατολική Ουκρανία

Πόλεμος στο Ντονμπάς

Ο Πόλεμος στο Ντονμπάς (ονομάζεται επίσης Πόλεμος στην Ανατολική Ουκρανία) είναι μια ένοπλη σύγκρουση στην περιοχή Ντονμπάς της Ουκρανίας.

Από τις αρχές Μαρτίου του 2014, διαδηλώσεις των φιλορωσικών και αντικυβερνητικών ομάδων πραγματοποιήθηκαν στις περιφέρειες (όμπλαστ) του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ της Ουκρανίας, που συνήθως ονομάζεται «Ντονμπάς», στον απόηχο της ουκρανικής επανάστασης του 2014 και του κινήματος Γιουρομαϊντάν.

 Αυτές οι διαδηλώσεις, τις οποίες ακολούθησε η προσάρτηση της Κριμαίας με τη Ρωσική Ομοσπονδία, και οι οποίες αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης ομάδας ταυτόχρονων φιλορωσικών διαδηλώσεων σε ολόκληρη τη νότια και ανατολική Ουκρανία, κλιμακώθηκε σε ένοπλη σύγκρουση μεταξύ των αποσχιστικών δυνάμεων των αυτοανακηρυχθεισών Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ καθώς και της ουκρανικής κυβέρνησης.

Πριν από την αλλαγή της ανώτατης ηγεσίας του Αυγούστου, οι αυτονομιστές σε μεγάλο βαθμό καθοδηγούνταν από Ρώσους πολίτες.

Οι Ρώσοι παραστρατιωτικοί, αναφέρεται ότι αποτελούν το 15% με 80% επί του συνόλου των μαχητών.

Μεταξύ 22 και 25 Αυγούστου το ρωσικό πυροβολικό, προσωπικό, και αυτό που Ρωσία ονόμασε «ανθρωπιστική νηοπομπή», φέρεται να διέσχισαν τα σύνορα της ουκρανικής επικράτειας χωρίς την άδεια της ουκρανικής κυβέρνησης.

Σύμφωνα με πληροφορίες, κινήθηκαν τόσο σε περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των φιλορωσικών δυνάμεων, όσο και σε περιοχές που δεν ήταν υπό τον έλεγχό τους, όπως το νοτιοανατολικό τμήμα της περιφέρειας Ντονέτσκ, κοντά στο Νοβοαζόφσκ.

Αυτά τα γεγονότα, όπως αναφέρεται, ακολούθησαν τον βομβαρδισμό ουκρανικών θέσεων από τη ρωσική πλευρά των συνόρων κατά τη διάρκεια του προηγούμενου μήνα.

Ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ουκρανίας Βαλεντίν Ναλιβαϊτσένκο είπε ότι τα γεγονότα της 22ας Αυγούστου ήταν μια «άμεση εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία».

Δυτικοί και Ουκρανοί αξιωματούχοι χαρακτήρισαν αυτά τα γεγονότα ως «λαθραία εισβολή» της Ουκρανίας από τη Ρωσία.

Ως εκ τούτου, οι φιλορώσοι αντάρτες ανέκτησαν μεγάλο μέρος του εδάφους που είχαν χάσει κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής επίθεσης της προηγούμενης κυβέρνησης.

Μια συμφωνία για την κατάπαυση του πυρός, που ονομάζεται Πρωτόκολλο του Μίνσκ, υπεγράφη στις 5 Σεπτεμβρίου του 2014.

Οι παραβιάσεις της κατάπαυσης του πυρός και από τις δύο πλευρές ήταν κοινές. Εν μέσω της σταθεροποίησης της κατάστασης στη γραμμή μεταξύ των ανταρτών και των ελεγχόμενων από την κυβέρνηση εδαφών, στη διάρκεια της κατάπαυσης του πυρός, οι πολέμαρχοι ανέλαβαν τον έλεγχο εκτάσεων γης από την πλευρά των ανταρτών, οδηγώντας σε περαιτέρω αποσταθεροποίηση.

Η κατάπαυση του πυρός κατέρρευσε εντελώς τον Ιανουάριο του 2015, με ανανεωμένες σφοδρές μάχες σε όλη την εμπόλεμη ζώνη, συμπεριλαμβανομένων και των Διεθνών Αεροδρομίων του Ντόνετσκ και του Ντεμπαλτσέβε.

Μια νέα κατάπαυση του πυρός, που ονομάζεται Μινσκ Β΄, συμφωνήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2015.

Opinion

Αφορμές υπάρχουν πολλές.

Η δύση δεν θέλει να αντιληφθεί ότι η Ρωσία προασπίζεται δικά της εδάφη και συμπαγής Ρωσικούς πληθυσμούς.

Στην Ανατολική Ουκρανία ήδη έχει διανείμει σχεδόν 600.000 Ρωσικά διαβατήρια.

Η Ρωσία έχει πληθυσμούς και στην Υπερνδυστερία και στο Καλίνινγκραντ που θα αποτελέσουν το επόμενο πεδίο «πίεσης» της Ρωσίας.

Η δύση θεώρει την προάσπιση των πολιτών της από τη μαμά Ρωσία ως επιθετική – επεκτατική – πολιτική και φυσικά την Ρωσική διαχείριση εξουσίας ως καθεστώς.

Ποτέ η δύση δεν ήθελε συμμαχία με την Ρωσία ίσως γιατί πετροβολάνε το δέντρο που κάνει καρπούς.

Είναι λυπηρό που οι άνθρωποι δεν θέλουν να διδαχτούν από την ιστορία.

Παραπομπές – πηγές

ΝΑΤΟ

Πόλεμος της Νότιας Οσσετίας (2008)

Κρίση στην Κριμαία το 2014

Πόλεμος στο Ντονμπάς

English blog : world-news-for-impending-world-war

Σχετικά άρθρα για την Ρωσία

Σχετικά άρθρα για την Ουκρανία

YouTube Group: Τομυστικό κανάλι του Έλληνα Νοστράδαμου.