Συνέντευξη με τον Κόμη Δράκουλα

 

 Γεια σας θέλω να σας συστηθώ

Το όνομα μου είναι Χριστίνα Π. και είμαι 32 ετών ελεύθερη, λεπτούλα, ξανθιά ( τα βάφω) και με σχετικά καλές αναλογίες, και γυμνασμένη με αυτό το κορμί ( και το μυαλό ) έφτασα μέχρι εδώ να είμαι δημοσιογράφος σε μεγάλο επαρχιακό τηλεοπτικό κανάλι του Κάμπου και του λόγκου στο Κάμπος T.V.

Είμαι δημοσιογράφος πολλά χρόνια αλλά ποτέ δεν  ευτύχισα να έχω μία αποκλειστικότητα ένα καλό θέμα για να αναδείξω εκτός από τις λεπτεπίλεπτες γάμπες μου και το δημοσιογραφικό μου δαιμόνιο.

Αλλά πάντα υπάρχει και ο παράγοντας τύχη και η τύχη ευνοεί τις τολμηρές.

Μέσω ενός συναδέλφου που εργάζεται σε Εφημερίδα στην Αθήνα έμαθα για τον Μάντη Nostradamos και από εκεί έμαθα την διεύθυνση του Κόμη Δράκουλα !

Έτσι αποφάσισα να κλείσω ένα ραντεβού και να πάρω την πρώτη συνέντευξη του Κόμη Δράκουλα ( εφευρέτη στα Δρακουλίνια ).

Η Νύχτα ήταν Υγρή και σκοτεινή, άναψα ένα Oscar και μπήκα στο αυτοκίνητο μου έβαλα την διεύθυνση στο GPS κοίταξα τον καθρέφτη ήμουν μια κούκλα !  και ξεκίνησα.

Είχα για καλό και για κακό στην τσάντα μου όλα τα απαραίτητα που έχω πάντα μαζί μου, το πορτοφόλι, το I phone, κραγιόν, μάσκαρα, άρωμα, προφυλακτικά, αλλά τώρα πήρα και ένα ξύλινο σταυρό ένα μικρό μπουκαλάκι με αγιασμό και ένα καθρεφτάκι ( αυτό ήταν για εμένα ) και φυσικά βούρτσα για τα μαλλιά, ένα πιστολάκι, μερικά ρόλλεϋ, λακ και τσιμπιδάκια.

Κιλότα δεν φόρεσα μην συμβεί κάτι ξαφνικά και αφήσω αποδείξεις όπως μια προηγούμενη συνέντευξη με ένα πολιτικό, οι νύχτες πάντα ήταν γεμάτες υποσχέσεις και όνειρα.

Τα χιλιόμετρα γοργά περνούσαν και εγώ μόνη με την συνοδεία της Edith Piaf στο playlist πήγαινα που να σας πω τώρα ούτε και εγώ ξέρω πάντως κοντά στην Αθήνα πρέπει να ήταν γιατί δεξιά και αριστερά έβλεπα πολλούς πρόσφυγες και γύφτους !

Κάποια στιγμή έστριψα σε ένα βουνό με ανηφορικές κυκλικές στροφές ανάμεσα σε πελώρια και αρχαία δέντρα και όλη την ώρα πρόσεξα μια κουκουβάγια που με κοίταζε παράξενα, ενώ ήταν  γαζωμένη στον δεξιό καθρέφτη από το Φιατάκι μου.

Σκιάχτηκα θα έλεγα ότι ανατρίχιασα αλλά μετά την ριζική αποτρίχωση με Λέιζερ αυτό θα ήταν αδύνατο.

Μετά άκουσα την γνώριμη φωνή από το GPS που έλεγε

-          Στο επόμενο Νεκροταφείο στρίψτε δεξιά

-          Φτάσατε στο προορισμό σας, καλή Τύχη εγώ κλείνω.

Ανάμεσα στην λεπτή ομίχλη και την νύχτα που την φώτιζε μια κόκκινη πανσέληνος πρόβαλε ένα μεγάλο κάστρο, Μαύρο.

Γύρω του πετούσαν Κοράκια και Νυχτερίδες και μπροστά στην Μεγάλη – Τεράστια- ξύλινη πόρτα ήταν δύο κάδοι σκουπιδιών ο ένας για ανακύκλωση.

Κατέβηκα από το αυτοκίνητο και πήγα μπροστά στο κουδούνι που έγραφε Κόμης Δράκουλας – Ταχυδακτυλουργός.

Πάτησα το κουμπί και άκουσα ουρλιαχτά ! φώτα να ανάβουν από τα μικρά παράθυρα του πύργου και πολλά βήματα και αλυσίδες που σέρνονται στα πέτρινα πατώματα.

Προς στιγμή φοβήθηκα, είπα τι στο καλό θέλει μια γυναίκα μόνη εδώ, αλλά μετά είπα να βρέ χαζή η μεγάλη ευκαιρία που έψαχνες ή θα σε ψάχνει η Νικολούλη σε κανένα χαντάκι !

Ξαφνικά άνοιξε σιγά σιγά η τεράστια πόρτα με τα δύο μεγάλα λιοντάρια θυρεούς πάνω της κοίταξα μέσα και ήταν σχεδόν σκοτεινά με μια μυρωδιά φορμόλης και καμένου κεριού, ξάφνου κοιτώντας προς τα κάτω βλέπω ένα απαίσιο και αηδιαστικό πλάσμα ( σαν τον πρώην μου ) ένας κοντός αλλήθωρος με τεράστια μάτια και μια καμπούρα να μου γνέφει να μπω στα ενδότερα.

Προχώρησα και αυτό το «πράγμα» μπροστά μου, έσκυβε μερικές φορές για να πιάσει να φάει κάτι τρομαγμένες κατσαρίδες που βρέθηκαν στο διάβα του.

Ξαφνικά σταματά, γυρίζει προς το μέρος μου με κοιτάζει με το δεξί μάτι ( το καλό ) και μου λέει

My Name I Mpluher ! ! !

-          O.k me xristina

Master ! Master ! Master άρχισε να ουρλιάζει και να σηκώνει τα χέρια του ψηλά ενώ γύρω μεγάλα πορτραίτα από Βρικόλακες μας κοίταζαν έντονα και με ενδιαφέρον! ! !

Ξάφνου σταματά η μουσική ( ναι ξέχασα να σας το πω υπήρχε μια απόκοσμη μουσική όλη την ώρα σαν να έπαιζε ανάποδα το Stairway to Heaven ).

Και στην κορυφή μιας μεγάλης σκάλας που ήταν στρωμένη με κόκκινο βελούδο εμφανίζετε Αυτός.

Ο ένας και μοναδικός, το Ον, ο Ανυπέρβλητος, ο δοξασμένος από θεό και Δαίμονες ο Ρουφήχτρας κατά άλλους ο Κόμης Δράκουλας !.

Έλαμπε το πρόσωπο του ! με ένα μακρύ παλτό μαύρο και κόκκινο που του πήγαινε καταπληκτικά, τα άσπρα του μαλλιά του προσέδιδαν μια ακόμα πινελιά γοητείας με κοίταξε με εκείνα τα κατακόκκινα λαμπερά μάτια και ένιωσα ένα τσουρτσούρισμα και ένα γλυκό κάψιμο ανάμεσα στα σκέλια μου.

Δεν πατούσε στο πάτωμα αλλά αιωρούνταν στον αέρα και τότε τον άκουσα !

-          Καλώς ήρθες στον πύργο μου

-          Καλώς σας βρήκα My Lord ( κάνοντας την τυπική υπόκλιση όχι πολύ βαθιά μια και φορούσα μίνι )

-          Μπλίχερ φέρε κάτι να κεράσουμε την κυρία

-          Παρακαλώ ακολουθήστε με στην μεγάλη αίθουσα

Είχα ξετρελαθεί ανέβαινα τα σκαλιά και αυτός πετούσε και από πίσω με ακολουθούσε μια μεσαιωνική πανοπλία που έκανε άσεμνες κινήσεις  ! ! ! αλλά στα μέσα στης σκάλας έπεσε και έγινε 17 κομμάτια !

Φτάσαμε στην Μεγάλη – του Μάγιστρου αίθουσα – του Κόμη Δράκουλα.

Στο Βάθος ένα τζάκι και αριστερά μια τεράστια δερμάτινη πολυθρόνα με 4 πόδια.

Το ένα ανθρώπινο φορούσε και παντούφλες !

Δεξιά μια αναπαυτική λευκή πολυθρόνα με γούνα και στην μέση ένα μασίφ ξύλινο ροκοκό τραπεζάκι της εποχής του Λουδοβίκου του 17^ου.

Και πάντα μερικοί πίνακες ένα βρικόλακα να πίνει το αίμα από μια κοπέλα στο Λονδίνο του 19^ουαιώνα, ένα τραπεζίτη να πίνει το αίμα του κόσμου και πολλούς άλλος.

-          Παρακαλώ καθίσετε ( δείχνοντας την λευκή πολυθρόνα ).

-          Ο Κόμη ευχαριστώ.

-          Ο Μπλίχερ δεν θα μας ενοχλήσει για αρκετή ώρα θα είμαστε μόνοι μας πάει στο δωμάτιο να παίξει πιάνο

-          Μουσικός ;

-          Όχι Κουφός ! 

Μου επιτρέπετε να βγάλω το κασετοφωνάκι μου ( Iphone )

Ξαφνικά τον βλέπω να σηκώνεται από την πολυθρόνα και να πηγαίνει να κολλάει πάνω στην αριστερή γωνία στο ταβάνι λέγοντας

-          Παρακαλώ μην βγάλετε τον αγιασμό, μόνο ότι είναι απαραίτητο για την συνέντευξη.

Έτσι και έκανα.

Ώρα συνέντευξης 12.32 μετά τα μεσάνυχτα, πάμε.

-          Κε κόμη σας ευχαριστώ πολύ που με δεχθήκατε μια και ξέρω ότι δεν έχετε ακόμα δώσει πουθενά καμία συνέντευξη

-          Ναι ήθελα να μιλήσω, επιτέλους να εμφανιστώ όπως πραγματικά είμαι και όχι όπως με παρουσιάζουν στον Κινηματογράφο.

-          Θα θέλατε να μου πείτε που γεννηθήκατε, και γενικά την ζωή σας ;

-          Γεννήθηκα στο Παρίσι αλλά δεν θυμάμαι ακριβός την χρονιά αλλά πέρασα καλά παιδικά χρόνια.

-          Πότε και πως γίνατε βρικόλακας ;

-          Ήμουν περίπου 18 – 19 ετών και πολεμούσα στα οδοφράγματα για την Δημοκρατία όταν ένα βράδυ το Βασιλικό Ιππικό μας διέσπασε τις γραμμές μας και μας σκόρπισε, εγώ βρέθηκα τυχαία σε ένα σπίτι στο 5^ο διαμέρισμα του Παρισιού, τότε άνοιξε μια πόρτα και είδα εκείνη !

-          Ποια είδατε ;

-          Τον έρωτα μου, μείναμε για μερικά δευτερόλεπτα να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο δεν μιλήσαμε και με τράβηξε μέσα έκλεισε πίσω την πόρτα και για 2 μέρες ήμασταν στο κρεβάτι και κάναμε την δική μας επανάσταση.

Την έλεγαν Ζανέτ, και αυτή στην ηλικία μου, λευκή με μακριές ξανθές μπούκλες και υπέροχο κορμί. Τα βράδια με είχε αγκαλιά και το πρωί με ξυπνούσε με φιλία.

Τότε μια νύχτα μου εκμυστηρευτικέ ότι είναι Βρικόλακας και ότι είναι τουλάχιστον 850 ετών. Με είχε ερωτευτεί για αυτό δεν με δάγκωσε και μου είπε ότι τώρα μπορώ να φύγω αν θέλω μια και σταμάτησαν οι μάχες έξω.

Αλλά εγώ την είχα ερωτευτεί παράφορα, ο έρωτας είναι εκτός από τρελός και τυφλός, δεν με ενδιέφερε τίποτα άλλο παρά να είμαι μαζί της, να μιλάμε με τις ώρες, να την φροντίζω και να την κάνω να νιώθει μοναδική και ανεπανάληπτη.

Τότε με πλησίασε και είδε την αρτηρία μου λαιμό να πάλλεται και το αίμα να ρέει καυτό από το πάθος και την νιότη και τον άσβηστο πόθο μου για εκείνο το μοναδικό πλάσμα της νύχτας !

-          Αν θέλεις να είμαστε μαζί πρέπει να σε μετατρέψω σε βρικόλακα

-          Τι πρέπει να κάνω ;

-          Υπομονή για 3- 4 μέρες, θα πίνω λίγο από το αίμα σου κάθε μέρα χωρίς να σε σκοτώσω, αλλά την τελευταία Νύχτα με πανσέληνο θα ρουφήξω ότι σου έχει μείνει και θα ξανά έρθεις στην ζωή μέσα από έντονο πόνο, θα ξαναγεννηθείς και θα ζήσεις αιώνια.

-          Ναι, ναί, ναι θα είμαστε μαζί Αιώνια

-          Εκείνη μου έβαλε το δάχτυλο της στο στόμα και έκανε ένα πονεμένο σουτ με ένα παράπονο.

-          Δεν υπήρχε για πάντα στους Βρικόλακες θα ήμασταν μαζί μέχρι να μας χωρίσει ο Θάνατος.

Κύριε Κόμη συγκινήθηκα !

-          Τελικά τι έγινε ζείτε ακόμα μαζί ;

-          Όχι ένα βράδυ ( χρόνια μετά ) καθώς γυρνούσε από το κυνήγι για να φάει κάτι για βραδινό – είχε μεταμορφωθεί σε Νυχτερίδα – την πυροβόλησε και την σκότωσε ένας κυνηγός.

Εγώ – συνέχισε αφήνοντας ένα δάκρυ να κυλίσει – περίμενα μέχρι που οι πρώτες ακτίνες του ήλιου άρχισαν να ψήνουν το χέρι που με αγωνία είχε γαζωθεί στο παράθυρο και περίμενε !

Μάταια όμως όλο το βράδυ μόνος στο φέρετρο ( ήταν διπλό ) έκλαιγα με τέτοιους λυγμούς που όλα τα ζώα της περιοχής εξαφανίστηκαν από το Μαύρο Δάσος ( Black Forest ).

Η Εκδίκηση μου περιττό να σου το αναφέρω ήταν λυσσαλέα και θανατηφόρα. Αλλά μην σε κουράζω άλλο. Ας κάνουμε ένα διάλειμμα και συνεχίζουμε.

Εγώ έκλεισα το κασετοφονάκι και πάτησα play να ακούσω τι έχω γράψει και άκουσα μόνο κραυγές και ουρλιαχτά.

Μα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν έγραψε

-          Α καλή μου Χριστίνα, δεν μπορεί κανένα μέσο να καταγράψει την φωνή μου

-          Μα κόμη μου σας ακούω κανονικά

-          Δεν με ακούς είναι μια ψευδαίσθηση, είναι τηλεπάθεια. Μου το είχε μάθει ένας βρικόλακας ο Λε Πα που τραγουδούσε και θα κάνουμε έρωτα με τηλεπάθεια και στην πίστα έλεγε Βασανιστείτε πλάσματα της νύχτας ! Αυτός ήταν ο καλύτερος πόντιος Καλλιτέχνης Δράκουλας. Αν τον προσέξεις τόσα χρόνια δεν έχει γεράσει καθόλου, και κυκλοφορεί με τα καλύτερα πιπίνια !

-          Διάολε έχετε δίκιο πως δεν το υποψιάστηκα !

-          Να σας βγάλω μια Φώτο μια Selfie

-          Όχι δεν μπορεί να γίνει να δες με στον καθρέπτη, βλέπεις ;  δεν αντανακλά το είδωλο μου, και αυτή είναι μια μεγάλη δυστυχία μια και δεν ξέρω πως είμαι αφού δεν μπορώ να καθρεπτιστώ. Πάντα είναι εξαρτημένος από κάποιον άλλο να μου πει πως είμαι.

-          Ο πόσο λυπάμαι κόμη μου  ! !

-          Δεν πειράζει, συνεχίζουμε ;

-          Α ! Ξέχασα σας έφερα ένα δώρο από την πόλη, μια ηλεκτρική οδοντόβουρτσα επαναφορτιζόμενη και μια οδοντόκρεμα λεύκανσης μια και ξέρω πόσο περήφανος είσαστε για τους διάσημους κυνόδοντες.

Το πήρε στα χέρια του, το άνοιξε με μεγάλη χαρά τα μάτια του έλαμψαν και πάλι κύλησε ένα δάκρυ από το άλλο μάτι.

Μαζί έκλαιγαν και τα κάδρα !

-          Μα γιατί κλαίτε κόμη μου ;

Με μια κίνηση βγάζει την μασέλα με τα δόντια και την βάζει σε ένα ποτήρι που ήταν στο διπλανό κομοδίνο και φορά μια άλλη κανονική !

-          Τι συνέβη ; συγνώμη δεν ήξερα

-          Όχι δεν φταις σε τίποτα γλυκιά μου, αλλά τα τελευταία χρόνια για λόγους που θα σου φανερώσω σε λιγάκι μείναμε λίγοι Βρικόλακες στον κόσμο.

-          Ο Χανς ήταν ο Οδοντίατρος μας αλλά κόλλησε την δεκαετία του ‘90 AIDS και πέθανε, και έτσι δεν υπήρχε κάποιος άλλος να μου τροχίζει τα δόντια και τελικά έπεσε όλη η μασέλα σε αχρηστία.

-          Κλάψ

-          Καλά κόμη κολάν οι βρικόλακες ασθένειες;

-          Όχι φυσικά αλλά δεν έχουν αντισώματα σε ασθένειες που κατασκεύασαν οι άνθρωποι σε εργαστήριο.

-          Και μετά πως δαγκώνατε για να πιείτε το αίμα των αθώων θυμάτων σας ;

-          Έγινα Vegan !

-          Ελπίζω να μην γίνατε και Gay !

-          Χα Χα με έκανες και γέλασα μέσα στην δυστυχία μου ! ! ! Νάσε καλά.

-          Για συνεχίστε και εγώ θα κρατάω σημειώσεις

Μετά πήγα στην Γερμανία το 1935 θα ήταν.

Υπέροχο το Βερολίνο, παντού φώτα καλή ζωή εκεί είχαν και σωματείο Βρικολάκων οι Γερμανοί ήταν πάντα οργανωτικοί, και οι περισσότεροι ήταν σε υψηλές θέσεις στην πολιτική ζωή, άλλοι έγιναν μετά στρατηγοί, άλλοι Υπουργοί ! Υπέροχη ζωή, άφθονο το φαγητό, ατέλειωτα γεύματα εργασίας με μπουφέ !  

-          Μα κόμη μου το φως του ήλιου δεν σας σκότωνε πια ;

-          Ένας φημισμένος Γερμανός Επιστήμονας της εποχής που έκανε και το Κυκλώνιο – Β ήταν πολύ φίλος μου, να φανταστείς αυτός μου έκανε τον Μπλίχερ δώρο, μην τον βλέπεις έτσι τώρα είναι από καλή οικογένεια ο παππούς του ήταν ο διάσημος Κουασιμόδος.

-          Αυτός ο χημικός μας έφτιαξε ένα κοκτέιλ με βιταμίνες κυρίως βιταμίνη D και ένα αντηλιακό σπρέι και έτσι μπορούσαμε να μένουμε με τις ώρες έξω.

Τελικά πως φτάσατε Ελλάδα; 

-          Α μεγάλη Ιστορία, μετά άρχισαν οι πόλεμοι, το φαγητό μας χειροτέρεψε, και αναγκαστήκαμε και πήγαμε όσοι γλυτώσαμε στην Υπερδνιστερία σε ένα μικρό πύργο, όπου ζήσαμε σαν κοινόβιο με πολλές δυσκολίες για χρόνια.

-          Μετά διαβάσαμε σε μια εφημερίδα το 1981 ήταν ότι στην Ελλάδα βγήκε το ΠΑΣΟΚ και ότι θα σκέπαζε τα πάντα ένας πράσινος ήλιος, και μια υπέφεραν οι κλειδώσεις μου από την υγρασία πήρα ότι οικονομίες είχα κλέψει και ήρθα εδώ που βλέπεις.

-          Σας άρεσε η Ελλάδα ;

-          Ναι αν και δεν έχω δει πολλά, τότε είχαμε πολύ καλό φαγητό.

-          Οι Έλληνες όλοι μέρα έτρωγαν και έπιναν λες και είχαν να φάνε από την Κατοχή !

-          Τα μπουζούκια καθημερινές ήταν γεμάτα ! και όλοι ήταν ευτυχισμένοι. Άσε που κάπνιζαν όλοι σαν αραπάδες τα «Αμερικάνικα».

-          Τότε ήρθαν τα πρώτα προβλήματα υγείας.

-          Έπινα το αίμα τους αλλά αυτοί ήταν γεμάτη χοληστερίνες, τριγλικερίδια, πουρίνες , αλκοόλ που περνούσε στον οργανισμό μου και στο τέλος κατέρρευσα.

-          Αν δεν είχε φτιάξει ο Ανδρέας το ΕΣΥ και ο Γεννηματάς και ειδικά ένα κέντρο υγείας στο χωρίο ποιο κάτω θα είχα κυριολεκτικά πεθάνει

-          Μα καλά κόμη μου πεθάνουν οι Βρικόλακες ;

-          Αν ζουν στην Ελλάδα ναι.

-          Μετά τι κάνατε ;

-          Δίαιτα, διάδρομο, ανεβοκατέβαινα τα σκαλιά του πύργου, από τότε προσέχω την διατροφή μου, σήμερα είχα μπάμιες, να σου βάλω λίγες ;

-          Όχι μόλις έφαγα ! ευχαριστώ.

-          Οι οικονομίες τέλειωναν, εγώ ήμουν ένας δυστυχισμένος Βρικόλακας είχα έρθει στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή και ζούσα με χάπια !  πήγαινα και σε ψυχολόγο αλλά με περνούσε για τρελό όταν του έλεγα ότι είμαι ο Κόμης Δράκουλας.

-          Μετά πέρασαν τα χρόνια η Ελλάδα χρεοκόπησε και εγώ μαζί.

-          Ότι λεφτά είχα τα είχα «παίξει» στο Χρηματιστήριο, άκουγα εκείνον τον καθηγητή τον Σημίτη που έλεγε να επενδύσουμε.

-          Τα έχασα σχεδόν όλα.

-          Πάλι καλά που μπόρεσα να πάρω πίσω τον Μπλίχερ μια και τον είχα δώσει για ενέχυρο στον Ριχάρδο ( είχε κάτι χρυσά δόντια ).

-          Μετά ήρθαν οι κατασχέσεις από τις τράπεζες και φοβάμαι ότι ο πύργος μου θα βγει και αυτός στον πλειστηριασμό.

-          Μα κόμη μου πως κάνατε τόσα χρέη εδώ μέσα ;

-          Εγώ δεν έκανα τίποτα, αυτοί οι Βρικόλακες έβαλαν ένα φόρο τον ΕΝΦΙΑ για φέτος είχαν πει και τι να πληρώσω τόσα τεραγονικά τον χρόνο που να τα βρω  ;

-          Αναγκάστηκα σε αυτή την ηλικία να πάω να δουλέψω μεροκάματο, νύχτα.

-          Έγινα ταχυδακτυλουργός σε παιδικά πάρτι

-          Δηλαδή τι  κάνατε ;

-          Να έβγαζα από το καπέλο ένα Κουνέλι, έφτιαχνα κάτι λουκάνικά μπαλόνια, και μια μέρα που ήταν ο παιδότοπος ασφυκτικά γεμάτο μαμάδες, παιδάκια και μερικούς μπαμπάδες που είχαν έρθει για τις μαμάδες, είπα να κάνω ένα Γκαρντ Φινάλε

-          Δηλαδή ;

-          Να ζήτησα ποιο παιδάκι θέλει να το εξαφανίσω

-          Κύριε, κύριε, εγώ κύριε

-          Τελικά έδειξα ένα στρουμπουλό με γυαλιά που ήταν μπροστά μου

-          Το τύλιξα με την Μαύρη γυαλιστερή βελούδινη μπέρτα μου είπα Γκτα, Νταχ ! και πουφ εξαφανίστηκε.

-          Ενθουσιασμός, από κάτω ( φαίνεται δεν πρέπει να ήταν και πολύ δημοφιλής ) και η μαμάδες και μετά σιωπή.

-          Περίμενα μετά από 1 – 2 λεπτά να γυρίσει αλλά είχε σφηνώσει σε μια χρονοπύλη ( Time Gate ) και καθυστέρησε.

-          Και τι έγινε ;

-          Κόλαση, τα παιδάκια έκλαιγαν, μερικά αγοράκια μου έριχναν κλοτσιές στο καλάμι, οι μαμάδες με δάγκωναν και με βαρούσαν με τις τσάντες και κάτι ομπρέλες και φώναζαν, Φέρε πίσω το παιδάκι παλιό μάγε, κάτι μπαμπάδες μέσα στην αναμπουμπούλα χούφτωναν και βαρούσαν μαζί, αλλά δεν με άφηνα να τους εξηγήσω το πρόβλημα που ήταν κλασική περίπτωση βλάβης έφταιγε το ρελέ.

-          Τελικά πως γλυτώσατε ;

-          Μεταμορφώθηκα  σε Νυχτερίδα και το έσκασα από ένα ανοιχτό τζάμι που βρήκα.

Ούτε πληρώθηκα, ούτε ένσημα ούτε τίποτα και αμαυρώθηκε και η φήμη μου.

Μετά έκανα στα πάρτι τον Κλόουν, ο Κόμης Δράκουλας Κλόουν ! Tragic.

Αυθόρμητα του έπιασα το παγωμένο χέρι και του ψιθύρισα

Α! καημένε Κόμη μου τι έπαθες

Ένας βαθύς αναστεναγμός ακούστηκε στο τεράστιο δωμάτιο αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω απο που ήταν.

Τώρα τι θα κάνετε ; του είπα με πραγματικό ενδιαφέρον.

Ήταν έναν μοναχικός και πληγωμένος Δράκουλας.

Σκεφτικά να φύγω μετανάστης στο εξωτερικό ή να πάω πάλι πίσω στην Γαλλία είχα ένα παλιό φίλο, βρικόλακα που αλληλογραφούσαμε συχνά όχι ότι και αυτός ήταν σε καλύτερη κατάσταση από εμένα αλλά θα μου έβρισκε μια καλή δουλειά αυτός ήταν δικηγόρος.

Τελικά γιατί δεν πήγες ; να σου μιλάω στον ενικό

Ναι αγαπημένη μου Χριστίνα Ναι ! και με κοίταξε με εκείνο το απλανές και νεκρό βλέμμα, και πάλι ένα δάκρυ κύλησε από την άλλη μεριά.

-          Εκεί που ήμουν έτοιμος είχα βγάλει και το εισιτήριο έγινε πανευρωπαϊκό Lock Down για τον κορόνα αυτό το Χτικιό και κόλλησε και πέθανε !

-          Πάει ο Ζικάρ ! πάει και η τελευταία ελπίδα μου.

-          Και έφτασα τώρα να στέλνω μήνυμα να βγω έξω ποιος εγώ ο Κόμης Δράκουλας !

-          Μια νύχτα που έβρεχε περπατούσα αφηρημένος στο πλάι του δρόμου και τα αυτοκίνητα μου πετούσαν λάσπες, με μούντζωναν και με έβριζαν, ένιωθα απόκληρος της ζωής, βρήκα ένα μαγαζί και μπήκα να πάρω ένα ενεργειακό ποτό σαν αυτό που σου δίνει φτερά μήπως μπορέσω να πετάξω μέχρι τον πύργο μου, και μπήκαν δύο τύποι με στολή και μου έκοψαν 150 ευρώ πρόστιμο που δεν φορούσα μάσκα.

-          Οι μασκαράδες έβαλαν πρόστιμο στον Κόμη Δράκουλα.

-          Είχε πέσει πια στα πατώματα και στα χοντρά χαλιά Περσίας τα μποροδοροδοκόκινα που ακόμα και αυτά τα χρωστούσε στην Μιραράκη και έκλεγε σαν μικρό παιδί με μασέλα !

-          Τον πήρα αγκαλιά τον έβαλα ανάμεσα στα πλούσια στήθη μου ( είχα ανοίξει και το κρουαζέ ) και τον έβαλα να ακούσει τους χτύπους της καρδίας μου.

-          Ένιωθα η γυναίκα ασφαλής μια και ήταν Vegan

-          Ανάμεσα στα πόδια του ένιωσα κάτι γνώριμο να σαλεύει !

-          Η Νύχτα ήταν Υγρή και σκοτεινή γεμάτη υποσχέσεις !  Ο Κόμης είχε μεταμορφωθεί σε εκείνο το αγόρι του Παρισιού, με τα πυκνά σγουρά μαλλιά και τα ροδοκόκκινα μαγούλα και τα χείλια σαν πετροκέρασο ! Μια ευωδία από χίλια κόκκινα τριαντάφυλλά πλημμύρησε το δωμάτιο, η φλόγα στο τζάκι χαμήλωσε και τα κεριά το ίδιο, ήταν ακατανίκητος και ασυγκράτητος !

-          Το πρωί μας βρήκε στα πατώματα ! να ατενίζουμε το ταβάνι και τους πίνακες που "έκαναν τσιγάρο".

-          Μου ζήτησε να με παντρεύει ! να με κάνει Δρακουλίνα.

          Είχε μια καλή "Καβάτζα" κρυμμένη στην Ελβετία σε μία θυρίδα, μίζα μου είπε από κάποιον Άκη, μου έκανε δώρο και ένα περιδέραιο με μια χρυσή καρδία που ανήκε παλιά στην Μαρία Αντουανέτα της Γαλλίας και μετά τον αποκεφαλισμό δεν της ήταν πια απαραίτητο.

Τώρα περιμένουμε τα μέτρα να χαλαρώσουν έχουμε κάνει το Test και είμαστε και οι τρεις μας ( έχουμε και τον Μπλίχερ ) είμαστε όλοι Covid – free.

Χριστίνα :  (  ευτυχισμένη στην τοποθεσία Πύργος του Κόμη Δράκουλα )  μαζί με την παραίτηση μου για τον Σταθμό Κάμπος T.V.

Καληνύχτα και στα δικά σας.

Συνέντευξη με τον Nostradamo

 Το blog εκφράζει προσωπικές και υποκειμενικές απόψεις με μεγάλες δόσεις

από Χιούμορ, Σάτιρα και φυσικά Τρολάρισμα μέχρι τελικής πτώσης.

Στα σχόλια ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.

Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.

Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.

Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.

Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.

Όποιος πιστεύει ότι θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.

E-mail :   nostradamos.hellas@gmail.com