Θα οδηγήσει ο Πόλεμος στην Αρμενία στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο ;

Οκτωβρίου 04, 2020

Θα οδηγήσει ο Πόλεμος στην Αρμενία στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο ;

Ο πόλεμος δεν μπορεί να φέρει πραγματικά οικονομική ανάπτυξη (όχι άμεσα τουλάχιστον) δεδομένου ότι αύξηση του πλούτου ποτέ δεν μπορεί να προέλθει από καταστροφή αγαθών.

Ludwig von Mises, 1881-1973, Ιταλός οικονομολόγος.

1ο Βραβείο φωτογραφίας.

Ο φωτογράφος απλά είπε στην γιαγιά από την Αρμενία ότι έρχονται οι Τούρκοι !

Καλημέρα

Σήμερα θα προσπαθήσω να υπερκεράσω τους ιδεολογισμούς και να σας παρουσιάσω απόψεις έγκυρων και έγκριτων αρθρογράφων – παραθέτοντας στο τέλος του άρθρου πηγές και παραπομπές - προσπαθώντας με τον κοινό μου νου να βγάλω όσο είναι αυτό δυνατό ταπεινά συμπεράσματα για τον Νέο πόλεμο που ενέσκηψε τον μήνα Σεπτέμβριο του 2020 στον αμφισβητούμενο θύλακα του Ναγκόρνο – Καραμπάχ.

Από Προφητική άποψη ( sic ) ζούμε μια συνεχή απειλή Πολέμου ανάμεσα σε φήμες για πολέμους αλλά και μικρούς Πολέμους, έτσι για να είμαστε πάντα υπό μια απειλή !

Θέμα 1.

Πόλεμος της Νότιας Οσσετίας (2008)

Ένας λαός απελπισμένος και καθοδηγούμενος που του είχαν υποσχεθεί ότι θα συνορεύουν από την επόμενη μέρα με το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και την Καλιφόρνια με την καθοδήγηση ενός πράκτορα των Αμερικάνων κάνει την επιλογή του !

Η Συνέχεια είναι Ιστορία η Αρκούδα εισβάλει την ημέρα έναρξης των Ολυμπιακών Αγόνων.

Ο Πόλεμος της Νότιας Οσετίας ή Πόλεμος της Γεωργίας του 2008 ήταν μια ένοπλη σύγκρουση τον Αύγουστο του 2008 μεταξύ της Γεωργίας από τη μία πλευρά, και της Ν. Οσετίας και Αμπχαζίας, περιοχές που έχουν ανακηρύξει ντε φάκτο την ανεξαρτησία τους από την Γεωργία, και της Ρωσίας που βοήθησε δυναμικά τις δύο αποσχισθείσες περιοχές εναντίον της Γεωργίας, στρατιωτικά και διπλωματικά.

Η σύγκρουση τερματίστηκε με την αποχώρηση των γεωργιανών και ρωσικών δυνάμεων από την περιοχή και την αναγνώριση από τη Ρωσία της ανεξαρτησίας των δύο περιοχών.

Από τότε που έχασε τις εκλογές του 2013 και ο νυν πρόεδρος της Γεωργίας εξέδωσε ένταλμα σύλληψη εναντίον του, ο πρώην πρόεδρος της χώρας Μιχαήλ Σαακασβίλι ζει σε πολυτελή εξορία σε χλιδάτο προάστιο του Μπρούκλιν, όπου ο θείος του έχει ένα αριστοκρατικό διαμέρισμα.

Ο πρώην Πρόεδρος και εκλεκτός των ΗΠΑ αφού έκανε το καθήκον του δηλαδή να δημιουργήσει έναν πόλεμο με τη Ρωσία απλά και μόνο γιατί έτσι του είπαν οι ΗΠΑ τώρα περνάει ευχάριστα την ώρα του σπαταλώντας τα χρήματα που είχε καταχραστεί από τη Γεωργία.

- Ο Σαακασβίλι δεν τολμάει να επιστρέψει στη Γεωργία γιατί θα βρεθεί αντιμέτωπος με την δικαιοσύνη.

- Κατηγορείται επίσης για κατάχρηση εξουσίας και βίαιη καταστολή διαδηλωτών.

26.4.2018

Οι ΗΠΑ χτυπούν την Ρωσία στο μαλακό υπογάστριο: Βάση στην Κασπία και χρωματιστή επανάσταση- χάος στην Αρμενία!

Σε συναγερμό βρίσκονται οι ρωσικές δυνάμεις και η 102η ρωσική βάση στο Γκιουμπρί καθώς εδώ και λίγα 24ωρα λαμβάνει χώρα πολύχρωμη επανάσταση στην Αρμενία με την πρωτεύουσα της χώρας να συγκλονίζεται από εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές.

Σημείο καμπής που οδήγησε στην παραίτηση του Αρμένιου προέδρου ήταν η εμφάνιση στρατιωτικού τάγματος με την πλευρά των διαδηλωτών κάτι που σήμαινε την μη εμπιστοσύνη των στρατιωτικών αρχών προς την Κυβέρνηση της χώρας.

Ο Αρμένιος πρόεδρος φοβήθηκε πραξικόπημα προ των πυλών το οποίο θα οδηγούσε σε ένοπλη αντίδραση της Μόσχας και πάει λέγοντας. Παρόλα αυτά η κατάσταση θεωρείται πολύ κρίσιμη στην Αρμενία.

Ταυτόχρονα σε μια «συμπωματική» κίνηση, όλως τυχαίως το Καζακστάν υπέγραψε με τις ΗΠΑ συμφωνία για την διευκόλυνση των αμερικανικών δυνάμεων στην Κασπία για τον εφοδιασμό των βάσεων τους στο Αφγανιστάν. Μια συμφωνία η οποία έχει πολλά «περίεργα».

Επίσημα με δηλώσεις του ο αρχηγός της Αντιπολίτευσης, Pashinyan, είπε ότι «η χρωματιστή επανάσταση» δεν έχει ακόμη τελειώσει. Μήπως του ξέφυγε;

Οι δράσεις διαμαρτυρίας στην Αρμενία έχουν εξαπλωθεί σε όλη κέντρο της πρωτεύουσας της χώρας Ερεβάν και επίσης λαμβάνουν χώρα και στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας το Γκιούμρι στην οποία έχει έδρα η 102α ρωσική βάση .

Η σημερινή κατάσταση στην Αρμενία συζητήθηκε τηλεφωνικά από τον Βλαντίμιρ Πούτιν και τον ομόλογο του Armen Sarkissian, με τους δύο τους να τονίζουν ότι για να ξεπεραστεί η εσωτερική κρίση το συντομότερο δυνατόν, όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας πρέπει να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση, υπευθυνότητα και προθυμία να επιλύσουν τα σημερινά ζητήματα μέσω εποικοδομητικού διαλόγου και αυστηρά εντός του συνταγματικού πλαισίου.

Ένα πλήθος ανθρώπων συγκεντρώθηκε στο κέντρο του Ερεβάν στην πλατεία της Δημοκρατίας, όπου βρίσκεται το κτίριο της κυβέρνησης.

Οι διαδηλωτές κυματίζουν σημαίες τις χώρες και διαμαρτύρονται. Το ίδιο το κυβερνητικό κτίριο ελήφθη υπό την προστασία της αστυνομίας, αλλά δεν υπάρχουν συγκρούσεις με τους διαδηλωτές.

Η αρμενική αστυνομία ανακοίνωσε ότι δεν παίρνει καμία πλευρά και δεν μπερδεύεται στις πολιτικές υποθέσεις. Η αστυνομία έχει πάρει τον έλεγχο όλων των κυβερνητικών κτιρίων .

Ο ηγέτης της δράσης διαμαρτυρίας στο Ερεβάν, και μέλος της αντιπολίτευσης βουλευτής Nikol Pashinyan πήγε από την πλατεία Δημοκρατίας στο γραφείο του κυβερνώντος Ρεπουμπλικανικού Κόμματος της Αρμενίας μαζί με ομάδα διαδηλωτών.

Ο Pashinyan απαιτεί από τον πρωθυπουργό Karen Karapetyan να επιστρέψει στις διαπραγματεύσεις με τους όρους της αντιπολίτευσης, οι οποίοι περιλαμβάνουν το διορισμό μεταβατικής κυβέρνησης με επικεφαλής άλλους «υποψηφίους ,» όχι μεταξύ των μελών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, και να διεξαχθούν πρόωρες βουλευτικές εκλογές.

Νωρίτερα, το κόμμα Prosperous Armenia, με επικεφαλής τον επιχειρηματία Gagik Tsarukyan, συμμετείχε στις ενέργειες διαμαρτυρίας στο Ερεβάν. Ο αποκλεισμός του κόμματος του Tsarukyan που είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στο κοινοβούλιο της χώρας, προκάλεσε ένταση.

Τη Δευτέρα, ο Αρμένιος Πρωθυπουργός Serzh Sargsyan παραιτήθηκε εν μέσω των μεγάλων αντι-κυβερνητικών διαδηλώσεων κατά του διορισμού του. Μετά την παραίτηση του, ο Πρώτος Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Karen Karapetyan έγινε πρωθυπουργός.

Η «αντιπολίτευση» της Αρμενίας υιοθετεί τη διαπραγματευτική τακτική των «Τακφίρι» οι οποίοι έχουν σταματήσει τη διαδικασία της Γενεύης στη Συρία, αναφέρει ο τύπος της χώρας.

Μεταξύ των αιτημάτων που απαιτεί η αντιπολίτευση είναι ότι το δημοκρατικό Κόμμα της Αρμενίας δεν μπορεί να διαδραματίσει κανένα ρόλο στην προσωρινή κυβέρνηση παρά το γεγονός ότι στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον Απρίλιο του 2017 οι Ρεπουμπλικάνοι κέρδισαν 58 από 105 έδρες.

Αντίθετα, το κόμμα του αυτοδιοικούμενου αρχηγού της αντιπολίτευσης Nikol Pashinyan κέρδισε μόνο 9 έδρες. Είναι σαφές ότι τα στοιχεία αυτά δεν αντιπροσωπεύουν εντολή να είναι κυβερνών κόμμα, πόσο μάλλον ένα προσωρινό κόμμα.

Εάν πέσει όμως η νυν αρμενική κυβέρνηση θα ακολουθήσει άμεση πίεση για την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, πράγμα που θα δημιουργούσε ένα σκοτεινό εφιάλτη στην περιοχή.

Αυτό θα έφερνε όλους σε αδιέξοδο, επειδή η Ρωσία είναι υποχρεωμένη να υποστηρίζει την παρούσα κυβέρνηση με την οποία την συνδέει ισχυρός δεσμός στρατιωτικής ενότητας.

Ως γνωστόν η Αρμενία είναι μέλος της Οργάνωσης της Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας ( CSTO ) και έχει μια συμφωνία κοινής στρατιωτικής διοίκησης με την Μόσχα.

Επιπλέον, ο Pashinyan και οι πολιτικοί του σύντροφοι με έξωθεν «βοήθεια» , εικάζεται μεγάλος επιχειρηματίας που «έδρασε» και στην Ουγγαρία ζητούν την «ειρηνική μεταφορά της εξουσίας», …αλλιώς θα υπάρξουν εξελίξεις.

Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, συναντιέται με τον πρωθυπουργό της Αρμενίας, Νικόλ Πασινιάν, στο Σότσι της Ρωσίας, τον Μάιο του 2018. MIKHAIL KLIMENTYEV / SPUTNIK VIA REUTERS.

- «Η Ιστορία Διδάσκετε αλλά δεν Διδάσκει » Nostradamos-Hellas.

-Με τον ίδιο τρόπο που έγινε στην Γεωργία πριν λίγα χρόνια έτσι και στην Αρμενία πίστεψαν ότι θα γίνουν όλοι σαν την Κίμ Καρντάσιαν ! θα τρώνε παχιά Χάμπουργκερ, θα πίνουν Κόκα Κόλα και Μίλκ Σέϊκ και θα συνορεύουν με την Νέα Υόρκη και την Βοστώνη και θα κάνουν τα μπάνια τους στο Μαϊάμι.

Αλλά λαός δίχως μνήμη είναι ένας λαός δίχως μέλλον.

Η Αρμενία όπως και πολλές άλλες χώρες είναι καταδικασμένη από την Γεωγραφία.

Σύμφωνα με τις υπογεγραμμένες συμφωνίες, η νέα διαδρομή διέλευσης στο Αφγανιστάν θα διέρχεται μέσα από το Αζερμπαϊτζάν και τη Γεωργία, στη συνέχεια μέσω της Κασπίας Θάλασσας και τα λιμάνια του Καζακστάν στο Ουζμπεκιστάν και στο τέλος στο Αφγανιστάν.

Το κύριο λιμάνι του Καζακστάν, μέσω του οποίου θα μεταφερθούν τα φορτία του ΝΑΤΟ είναι το Ακταού, είναι όμως δυνατό να χρησιμοποιηθεί και το άλλο λιμάνι της Κασπίας το Kuryk.

Μερικοί ειδικοί πιστεύουν ότι οι Αμερικανοί, ανοίγοντας αυτήν την νέα διαδρομή διαμετακόμισης μέσω του Καζακστάν, σχεδιάζουν να δημιουργήσουν στο μέλλον μια επιχειρησιακή βάση του Ναυτικού των ΗΠΑ στην Κασπία Θάλασσα.

Στη συνέχεια θα μεταφερθούν Αμερικανοί στρατιώτες στα σύνορα της Ρωσίας, γι αυτό και απαιτείται επειγόντως και μια «φιλική» κυβέρνηση στην Αρμενία, για να «διώξει» την ρωσική βάση και να δεχθεί Αμερικανικές δυνάμεις.

Θέμα 2.

Ρωσία

«Το μυστικό της διεθνούς πολιτικής είναι να κλείσεις μια καλή συμφωνία με τη Ρωσία».

Όττο Φον Μπίσμαρκ, 1815-1898, Γερμανός καγκελάριος.

Γιατί ο Πούτιν δεν παρενέβη στην βελούδινη επανάσταση της Αρμενίας;

Ρωσία : Η υποστήριξή του προς τους αυταρχικούς στο εξωτερικό έχει τα όρια της.

Thanks to writer: Lucan Ahmad Way. Date 18/05/2018

Τον Απρίλιο, ο Serzh Sargsyan, ο φιλο-Ρώσος αυταρχικός ηγέτης της Αρμενίας, αντιμετώπισε μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που θυμίζουν το κύμα των «χρωματιστών επαναστάσεων» που έλαβε χώρα στην ανατολική Ευρώπη κατά την πρώτη δεκαετία του αιώνα.

Όπως και οι προηγούμενες πολιτικές επαναστάσεις στην Σερβία το 2000, στην Γεωργία το 2003 και στην Ουκρανία το 2004, οι διαδηλώσεις στην Αρμενία απέκλεισαν την πρωτεύουσα και βασίστηκαν έντονα στην απογοητευμένη νεολαία καθώς και στο χιούμορ, για να αμφισβητήσουν τις εδραιωμένες αυταρχικές ελίτ.

Με επικεφαλής τον πρώην δημοσιογράφο και πολιτικό κρατούμενο Νικόλ Πασινιάν, οι διαδηλωτές προσπάθησαν να ανατρέψουν τον Σαργκισιάν και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Αρμενίας (RPA), που κυριαρχούσαν στην αρμενική πολιτική για σχεδόν δύο δεκαετίες.

Ο Sargsyan εξελέγη για πρώτη φορά πρόεδρος το 2008, διαδεχόμενος τον Robert Kocharian, ο οποίος είχε αναλάβει την εξουσία το 1998.

Για να παρακάμψει το επικείμενο όριο στις θητείες του Sargsyan, το RPA ενορχήστρωσε τη μετάβαση από ένα προεδρικό σε ένα κοινοβουλευτικό σύστημα με σκοπό να επιλέξει τον Sargsyan ως πρωθυπουργό.

Ωστόσο, η εκλογή του Sargsyan στην θέση αυτή στις 17 Απριλίου έκανε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να βγουν στους δρόμους ενάντια στην διακυβέρνησή του.

Τέτοιου είδους διαμαρτυρίες φαινομενικά αποτελούν μια θεμελιώδη πρόκληση για τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ο Πούτιν τρομοκρατείται από την πιθανότητα διάδοσης μαζικών αντιδικτατορικών κινημάτων στην δική του χώρα και από καιρό έχει εμμονή με την απειλή των «χρωματιστών επαναστάσεων» στην περιοχή.

Μερικώς ως αποτέλεσμα των ανωτέρω, έχει ένα ιστορικό επεμβάσεων με σκοπό την προστασία των αυταρχικών στην γειτονιά της Ρωσίας.

Ο Πούτιν υποστήριξε τον δικτατορικό πρόεδρο της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ο οποίος αντιμετώπιζε διαδηλώσεις στην Ουκρανία το 2013-14 και παρενέβη σε ευρύ φάσμα εκλογών σε ολόκληρη την περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των προεδρικών εκλογών στην Λευκορωσία το 2006 και στην Ουκρανία το 2004 και το 2014. ( Και φυσικά, ο Πούτιν επιχείρησε πρόσφατα να διαταράξει επίσης την δημοκρατική διαδικασία στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Δυτική Ευρώπη ).

Αρκετοί Ρώσοι σχολιαστές ανησύχησαν ότι οι αρμενικές διαμαρτυρίες αποτελούσαν μέρος μιας Δυτικής συνωμοσίας για να υποκινήσουν μια φοιτητική επανάσταση στο κατώφλι της Ρωσίας και ότι η αντιπολίτευση μπορεί να στρέψει την Αρμενία εναντίον της Ρωσίας. Ο Sargsyan υπήρξε σταθερός σύμμαχος της Ρωσίας.

Το 2015, υποχωρώντας στην πίεση από την Ρωσία, έφερε την Αρμενία στην κυριαρχούμενη από την Ρωσία «Ευρασιατική Οικονομική Ένωση».

Η Ρωσία με την σειρά της υποστήριξε επί μακρόν την κυβέρνηση της Αρμενίας, παρέχοντας επιδοτούμενο φυσικό αέριο καθώς και κρίσιμη στρατιωτική βοήθεια στην Αρμενία κατά την διάρκεια των τριάντα χρόνων της διένεξής της με το Αζερμπαϊτζάν για το έδαφος του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Η Ρωσία έχει 5.000 στρατιώτες που σταθμεύουν στην Αρμενία και βοηθούν στην περιπολία των συνόρων της χώρας με την Τουρκία.

Δεδομένων των στοιχημάτων της Ρωσίας στο καθεστώς και της ιστορίας των παρεμβάσεών της στην περιοχή, θα περίμενε κανείς ότι ο Πούτιν θα δώσει την πλήρη υποστήριξή του στον Sargsyan και το RPA.

Πράγματι, αφού ο Sargsyan αναγκάστηκε να παραιτηθεί κάτω από τις διαμαρτυρίες στις 23 Απριλίου, η Ρωσία εργάστηκε αρχικά στο παρασκήνιο για να ενορχηστρώσει τη μεταβίβαση της εξουσίας στον Karen Karapetyan, τον πρώην επικεφαλής της ρωσικής Gazprom στην Αρμενία. Τα ελεγχόμενα από την Ρωσία μέσα μαζικής ενημέρωσης άρχισαν να χαρακτηρίζουν τις διαμαρτυρίες «άλλο ένα maidan» που διευθύνεται από την Δύση.

Αλλά όταν το RPA κατέστη ανίκανο να επιβάλει τον Karapetyan αντιμετωπίζοντας μαζικές αναταραχές, ο Πούτιν ήταν απροσδόκητα σιωπηλός. Τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης σταμάτησαν τις προσπάθειές τους να δυσφημίζουν τον Pashinyan, και οι ρωσικές Αρχές δεν προσπάθησαν να πιέσουν τις αρμενικές Αρχές να χρησιμοποιήσουν βία ενάντια στην αντιπολίτευση, όπως στην Ουκρανία στις αρχές του 2014.

Μετά την εκλογή του Pashinyan ως πρωθυπουργού στις 7 Μαΐου με την υποστήριξη 13 αποσκίρτησαν των βουλευτών του RPA, ο Πούτιν ήταν από τους πρώτους που τον συνεχάρη, παρόλο που, ως πρώην πολιτικός κρατούμενος και ηγέτης διαμαρτυρίας, ο Πασινιάν είναι σχεδόν το αντίθετο του είδους του ηγέτη με τον οποίον ο Πούτιν θα θέλει να εργαστεί.

Τι εξηγεί την φαινομενική αποδοχή της τελευταίας επανάστασης της Ευρασίας από την Ρωσία;

ΟΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ

Για να κατανοήσουμε την συμπεριφορά του Πούτιν, είναι σημαντικό να διορθώσουμε αρκετές τμηματικές παρανοήσεις σχετικά με την ρωσική εξωτερική πολιτική και τις επιπτώσεις της στην περιοχή. Πρώτον, παρά την φήμη του για την προώθηση του αυταρχισμού, ο Πούτιν ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για την γεωπολιτική ισορροπία ισχύος απ’ ό, τι για το αν οι χώρες έξω από την Ρωσία είναι δημοκρατικές ή αυταρχικές.

Ως αποτέλεσμα, ο Πούτιν ήταν εξαιρετικά ασυνεπής στην υποστήριξή του προς τους αυταρχικούς εκτός των συνόρων της Ρωσίας. (Εντός της Ρωσίας είναι προφανώς μια άλλη ιστορία.)

Η Ρωσία προσπάθησε να υπονομεύσει την δημοκρατία σε χώρες όπως η Ουκρανία όπου κυριαρχούν αντί-ρωσικές δυνάμεις.

Ο Πούτιν υποστήριξε τους φίλο-Ρώσους δικτάτορες όταν αντιμετωπίζουν αντι-Ρώσους αμφισβητίες, όπως ο Λεονίντ Κούτσμα της Ουκρανίας το 2004, ο Γιανουκόβιτς το 2013-14 και ο Βλαντιμίρ Βορονίν στη Μολδαβία το 2009.

Αλλά ήταν εξίσου ευτυχής να στηρίξει ανταγωνιστικές εκλογές και ακόμη και διαμαρτυρίες όταν τέτοιου είδους μέτρα υπονομεύουν αντι-ρωσικές κυβερνήσεις.

Αφότου ο αυταρχικός πρόεδρος του Κιργιζιστάν, Kurmanbek Bakiyev αθέτησε την υπόσχεσή του το 2009 να αρνηθεί την πρόσβαση των Ηνωμένων Πολιτειών στην αεροπορική βάση Μανάς, η ρωσική κυβέρνηση άρχισε να εκπέμπει αρνητικές ιστορίες για τον Μπακίγεφ στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης στην Κιργιζία και αύξησε τις τιμές των καυσίμων - κινήσεις που βοήθησαν να προκληθούν διαμαρτυρίες που ανέτρεψαν τον Bakiyev τον Απρίλιο του 2010.

Το Κρεμλίνο έριξε την υποστήριξή του πίσω από τους πολύ πιο δημοκρατικούς προέδρους Roza Otunbayeva και Almazbek Atambayev.

Ομοίως, ο Πούτιν έκανε σχεδόν τα πάντα για να υπονομεύσει τον αυταρχικό και αντι-ρώσο πρόεδρο Μιχαήλ Σαακασβίλι και εξέφρασε την ικανοποίησή του για την δημοκρατική μεταβίβαση της εξουσίας από τον Σαακασβίλι στον Giorgi Margvelashvili το 2013.

Ο Πούτιν προφανώς δεν είναι υποστηρικτής της δημοκρατίας και, όποτε έχει την επιλογή, θα προτιμούσε αναμφίβολα να έχει να κάνει με άλλες δικτατορίες. Ωστόσο, υπάρχουν λίγες αποδείξεις ότι είναι πρόθυμος να καταβάλει σοβαρές προσπάθειες για να προωθήσει την αυταρχική διακυβέρνηση αυτή καθαυτή.

Στην Αρμενία, η συναίνεση του Πούτιν προς τον Πασινιάν ήταν σχεδόν βέβαιο ότι διευκολύνθηκε από το γεγονός ότι ο Πασινιάν, εντελώς αντίθετα με την αντιπολίτευση στην Ουκρανία το 2013-14, σκέφθηκε να δεσμευτεί στην διατήρηση του γεωπολιτικού status quo. (Αυτό, παρά το γεγονός ότι το μικρό εκλογικό του μπλοκ, το Yelq, είχε προηγουμένως ζητήσει στενότερες σχέσεις με την Ευρώπη).

Οι διαδηλώσεις δεν είχαν σημαίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή άλλα σημάδια που να δείχνουν ότι οι νέες δυνάμεις θα αμφισβητούσαν την περιφερειακή κυριαρχία της Ρωσίας. Επιπλέον, η ευάλωτη διεθνής θέση της Αρμενίας και η εξάρτησή της από την ρωσική στρατιωτική υποστήριξη, καθιστούν εξαιρετικά δαπανηρό για κάθε Αρμένιο ηγέτη το να εγκαταλείψει την τροχιά της Ρωσίας -γεγονός που πιθανώς συνέβαλε στην ηρεμία της Ρωσίας κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων.

Τα εμβάσματα από τους Αρμένιους που εργάζονται στην Ρωσία αντιπροσωπεύουν σημαντικό μέρος του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της Αρμενίας.

Οι ρωσικές εταιρείες ελέγχουν ουσιαστικά όλον τον ενεργειακό εφοδιασμό της χώρας. Σε μια ενδεχόμενη προσπάθεια να υπογραμμιστούν τα κόστη μιας αλλαγής του προσανατολισμού της Αρμενίας, οι ρωσικές Αρχές προειδοποίησαν πρόσφατα ότι θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να απαγορεύσουν την εισαγωγή αρμενικών φρούτων και λαχανικών.

Η κατανόηση της συμπεριφοράς του Κρεμλίνου απαιτεί επίσης να διορθωθεί μια άλλη συνήθης εσφαλμένη αντίληψη για την ρωσική εξωτερική πολιτική:

Ότι ο Πούτιν είναι αριστοτέχνης της εξωτερικής πολιτικής ικανός να ελέγχει τα πολιτικά αποτελέσματα τόσο στην γειτονιά της Ρωσίας όσο και σε πιο ισχυρές χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Στην πραγματικότητα, ο Πούτιν μπορεί να συγκατένευσε για τον Pashinyan επειδή αισθάνθηκε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια να σώσει την κυβέρνηση του RPA θα αποτύχει.

Οι ρωσικές παρεμβάσεις, εξάλλου, έχουν σχετικά χαμηλό ποσοστό επιτυχίας στην μετα-σοβιετική περιοχή. Στην πραγματικότητα, ο υποψήφιος που είναι ευνοούμενος του Κρεμλίνου έχει χάσει σε επτά από τις 11 τεκμηριωμένες περιπτώσεις εκλογικών παρεμβολών από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Το 2005, για παράδειγμα, η Ρωσία προσπάθησε ανεπιτυχώς να αποτρέψει την επανεκλογή του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Μολδαβία. Και αφού η Ρωσία άλλαξε την γνώμη της και επέλεξε να στηρίξει τους κομμουνιστές το 2009, το κόμμα έπεσε, αντιμετωπίζοντας διαμαρτυρίες.

Πιο σημαντικό, το 2004 στην Ουκρανία, ο Πούτιν επένδυσε τεράστιους πόρους και το δικό του κύρος για να στηρίξει την προεδρική εκστρατεία του τότε πρωθυπουργού της Ουκρανίας, Γιανουκόβιτς.

Οι ενέργειές του, ωστόσο, δημιούργησαν αντίδραση και βοήθησαν να πυροδοτηθεί η Πορτοκαλί Επανάσταση, η οποία οδήγησε στην πτώση του Γιανουκόβιτς.

Μια δεκαετία αργότερα, η εκτεταμένη ρωσική παρέμβαση δεν μπόρεσε να εμποδίσει την άνοδο στην εξουσία μιας εντόνως αντι-ρωσικής κυβέρνησης στην Ουκρανία. Παρόλο που ο Πούτιν έχει αποκτήσει τον έλεγχο της Κριμαίας, οι ενέργειες της Ρωσίας καταδίκασαν μόνιμα κάθε προοπτική ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στην τροχιά της Ρωσίας και περιθωριοποίησαν δραματικά τα φιλο-ρωσικά κόμματα που συνήθως κυριαρχούσαν στην πολιτική ζωή της Ουκρανίας.

Η υποστήριξη της Ουκρανίας προς την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση έχει μειωθεί δραματικά από το 2014.

Μετά την εμπειρία της Ρωσίας στην Ουκρανία, ο Πούτιν ίσως να ανησύχησε ότι η ανοικτή υποστήριξη ενός μη δημοφιλούς καθεστώτος στην Αρμενία θα δημιουργούσε μια παρόμοια λαϊκή αντίδραση.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΟ ΡΩΣΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ

Θα μπορούσαν τα πρόσφατα γεγονότα να προκαλέσουν ένα αναδυόμενο μοντέλο εκδημοκρατισμού υπό ρωσική εξωτερική ηγεμονία;

Με το να αποφεύγουν τις ανοικτές προκλήσεις κατά των ρωσικών εξωτερικών πολιτικών, ακόμη και οι μικρές και εξαρτημένες χώρες όπως η Αρμενία μπορεί να είναι σε θέση να εκδημοκρατισθούν χωρίς τον φόβο παρεμβάσεων.

Η σχετικά δημοκρατική και φιλο-ρωσική Κιργιζία, η οποία είδε μια ειρηνική και ανταγωνιστική μεταβίβαση εξουσίας με εκλογές στα τέλη του 2017, μπορεί να αποτελέσει άλλο ένα παράδειγμα. Ένα τέτοιο μοντέλο, φυσικά, στερεί τις χώρες από την δικαιωματική τους ικανότητα να επιλέγουν εξωτερικούς συμμάχους.

Αλλά εξακολουθεί να είναι προτιμότερο από μια κατάσταση στην οποία οι χώρες δεν θα έχουν ούτε εξωτερική αυτονομία ούτε εσωτερική δημοκρατία.

Τελικά, η μοίρα της δημοκρατίας στην Αρμενία θα εξαρτηθεί πολύ περισσότερο από τους εγχώριους παράγοντες παρά από τις ενέργειες της Ρωσίας.

Πράγματι, η αποτυχία της δημοκρατίας στις κυριαρχούμενες από την Ρωσία χώρες είχε πολύ περισσότερο να κάνει με τους εγχώριους παράγοντες στις χώρες αυτές παρά με ό, τι έκανε η Ρωσία.

Δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο εάν ο Πασινιάν θα μετακινήσει την Αρμενία πιο κοντά στην δημοκρατία ή θα συνεχίσει τις αυταρχικές πρακτικές του παλιού κυβερνώντος κόμματος. Ταυτόχρονα, υπάρχουν πολλά θετικά σημάδια. Πρώτον, ο Πασινιάν, ένας πρώην αντιπολιτευόμενος δημοσιογράφος, είναι ένας από τους λίγους πραγματικούς αουτσάιντερ που αναλαμβάνουν την εξουσία στη μετασοβιετική περιφέρεια, όπου οι ηγέτες της αντιπολίτευσης εμφανίζονταν συνήθως ως αποσκιρτήσαντες από το παλιό αυταρχικό καθεστώς.

Επιπλέον, ο Pashinyan σχεδόν δεν έχει κομματική οργάνωση για την οποία μιλά και επομένως είναι πιθανό να έχει πρόβλημα να μονοπωλήσει τον έλεγχο ακόμα κι αν το ήθελε.

Τέλος, και ίσως το πιο σημαντικό, το παλιό κυβερνών RPA έχει υποσχεθεί να παραχωρήσει τον έλεγχο της κυβέρνησης και να πάει στην αντιπολίτευση.

Δεν είναι ακόμα σαφές εάν το κόμμα θα παραμείνει άθικτο ή αν τελικά θα συμμετάσχει στη νέα ηγεσία.

Αλλά η δημοκρατία της Αρμενίας θα υπηρετηθεί καλά από ένα συνεκτικό και αντιπολιτευόμενο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα που να μπορεί να υποβάλει σε έλεγχο την εξουσία της νέας κυβέρνησης.

Υπάρχουν γενικώς λίγα πράγματα που μπορεί να κάνει η Αρμενία ή οι μετασοβιετικοί γείτονές της για να απαλλαγούν από τον Πούτιν ή να μειώσουν την στρατιωτική και οικονομική κυριαρχία της Ρωσίας στην περιοχή.

Αλλά τίποτα από αυτά δεν εμποδίζει αυτές τις χώρες να γίνουν δημοκρατίες εντός των δικών τους συνόρων.-

Θέμα 2.

Τελικά τι πόλεμος είναι αυτός που γίνεται στην Περιοχή ;

Γυρνώντας το χρόνο πίσω για λίγο θα παρατηρούσαμε ότι μετά το 1945 ( την λήξη του 2^ου παγκοσμίου Πολέμου ) όλοι οι επόμενοι πόλεμοι «κρατήθηκαν » το τοπικό πεδίο.

Ήταν σαν να καυτηρίαζαν ( οι Υπερδυνάμεις ) ένα Καρκίνο εν τη γένεση του πριν κάνει μετάσταση σε γειτονικά κράτη ή φέρει τελικά τις δύο υπερδυνάμεις αντιμέτωπες.

Κορέα, Βιετνάμ, Αφγανιστάν, Ιράν – Ιράκ ( 8 χρόνια πολεμούσαν μεταξύ τους σε ένα πόλεμος φθοράς με χορηγούς τις δύο υπερδυνάμεις ).

Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Συρία, Λιβύη και πάει λέγοντας.

Οι λαοί και οι εκλεγμένες κυβερνήσεις θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ΔΕΝ μπορούν να είναι ανεξάρτητοι, δεν είναι Ελβετία ή Σουηδία αλλά ένα μικρό – κράτος παρίας στο μαλακό υπογάστριο μιας Αρκούδας που πιέζεται τα τελευταία χρόνια από παντού.

Ναι και σίγουρά μια αρκούδα έχει αρκετή υπομονή μέχρι να σηκωθεί στα δυο της πόδια και με καβαλάρη έναν χαρισματικό ηγέτη σαν το Πούτιν να ορμήσει ακάθεκτη και να κατασπαράξει ότι βρει μπροστά της.

Το τι ακριβός σημαίνει Ρωσικός Οδοστρωτήρας θα πρότεινα να διαβάσετε βιβλίο με την Πολιορκία και κατάκτηση του Βερολίνου ( Απρίλιος 1945 ) από τους Κόκκινους Ρώσους.

Δεν μπορούν να εμπλακούν σε Παγκόσμιο Πόλεμο για χάρη μια μικρής χώρας καμία από της Υπερδυνάμεις ( τουλάχιστον όχι χωρίς δική τους αποκλειστική απόφαση ).

-« Η δημοκρατία στη Ρωσία είναι ένας επιπλέον λόγος για να μεθύσεις».

Αρόν Βιγκούσιν, 1936-, Σύγχρονος Ρώσος γνωμικογράφος.